Swiatło w fotografii - Fotografia dla każdego

Idź do spisu treści

Menu główne:

Swiatło w fotografii

FOTOGRAFIA TO ŚWIATŁO



WIATŁO DZIELIMY:
Ze względu na źródło

Świa­tło zastane — świa­tło, które mamy w miej­scu wyko­ny­wa­nia zdjęć. Może być natu­ralne (sło­neczne), sztuczne, ostre, miękkie
Świa­tło dodane — dodane przez foto­grafa np. za pomocą lampy bły­sko­wej, blendy– może być mięk­kie lub twarde
Świa­tło mie­szane — gdy korzy­sta się z obu warian­tów oświe­tle­nia np. świa­tło sło­neczne + błyskowe


Ze względu na charakter

Świa­tło twarde/ostre — świa­tło wywo­łu­jące bar­dzo ciemne cie­nie foto­gra­fo­wa­nego obiektu, osoby. Z reguły świa­tła o takie cha­rak­te­ry­styce należy uni­kać– w wypadku por­tre­tów uwi­dacz­nia wady skóry, zmarszczki, powo­duje róż­nego typu plamy, z reguły przy­ga­sza kolory i utrud­nia poprawne naświe­tle­nie zdję­cia. Poznać je nała­twiej wła­śnie po cie­niach– bar­dzo ciemne, o ostro zary­so­wa­nych kon­tu­rach wska­zują na świa­tło twarde. Z reguły pada bez­po­śred­nio od źródła do foto­gra­fo­wa­nego obiektu
Świa­tło mięk­kie — świa­tło, które zostało roz­pro­szone za pomocą dyfu­zora. Świa­tło dodane można zmięk­czyć na wiele spo­so­bów np. za pomocą soft­boxu, pół­prze­źro­czy­stego mate­riału, chu­s­teczki higie­nicz­nej, która zosta­nie umiesz­czona mię­dzy źródłem świa­tła a foto­gra­fo­wa­nym obiek­tem. W wypadku świa­tła sło­necz­nego dyfu­zo­rem moga być chmury, mgła. Świa­tło tego typu jest z reguły pożą­dane, wyko­rzy­sty­wane czę­sto w wypadku por­tre­tów, makro, ale także pej­zaży. Naj­ła­twiej je roz­po­znać po mięk­kich, deli­kat­nych cieniach.
Ze względu na kolor

Świa­tło neutralne/białe — Świa­tło o tem­pe­ra­tu­rze 5500 Kel­wi­nów, sto­so­wane w nie­któ­rych świe­tlów­kach, lam­pach stu­dyj­nych i bły­sko­wych, oraz emi­to­wane przez słońce w zeni­cie. Nie dodaje zabar­wie­nia do fotografii
Świa­tło zimne — o tem­pe­ra­tu­rze poni­żej 5500 Kel­wi­nów, sto­so­wane powszech­nie w tań­szych żarów­kach dio­do­wych, ale także świe­tlów­kach, lam­pach rtę­cio­wych. Nadaje zdję­ciom dra­ma­ty­zmu i wra­że­nia wyalie­no­wa­nia, raczej uzna­wane za nega­tywny, poza szcze­gól­nymi zastosowaniami
Świa­tło cie­płe — o tem­pe­ra­tu­rze powy­żej 5500 Kel­wi­nów. Emi­to­wane przez słońce o wscho­dzie i zacho­dzie*, jak rów­nież zwy­kłe żarówki i lampy halo­ge­nowe. Ogól­nie pozy­tywne, ale zbyt żółte powo­duje brzyd­kie zabar­wie­nie zdję­cia. Zmora foto­gra­fów ślub­nych na wese­lach i w kościele
Ze względu na miej­sce padania

Światło/oświetlenie wąskie — gdy oświe­tlony jest mniej­szy frag­ment foto­gra­fo­wa­nego obiektu np. mniej­sza część twa­rzy. Cie­kawe do pod­kre­śle­nia rysów, bądź figury, wyko­rzy­sty­wane powszech­nie w foto­gra­fii aktu, zdję­ciach typu low key.
Światło/oświetlenie sze­ro­kie — ana­lo­gicz­nie, oświe­tlona więk­sza część foto­gra­fo­wa­nego obiektu. Z reguły spłasz­cza twarz i rysy, skraca nos.

Ze względu na usta­wie­nie źródła

Świa­tło boczne — usta­wione z boku foto­gra­fo­wa­nego obiektu. Bar­dzo dobrze poka­zuje fak­turę mate­ria­łów, ale uwi­dacz­nia także wszel­kie wady i nie­rów­no­ści foto­gra­fo­wa­nego obiektu. Oświe­tle­nie tego typu poja­wia się rów­nież przy odbi­ciu świa­tła bły­sko­wego od ściany.
Świa­tło w kontrze/ świało kon­trowe — gdy foto­graf usta­wiony jest pod świa­tło, z reguły wymaga albo prze­świe­tle­nia foto­gra­fii lub dopa­le­nia pierw­szego planu dodat­ko­wym źródłem świa­tła — blendą, lampą bły­skową. Wyko­rzy­sty­wane w foto­gra­fii por­tretu, jak rów­nież makro (oso­bi­ście uwiel­biam robić zdję­cia pod świa­tło z pomocą blendy), w foto­gra­fii jedze­nia, zdję­ciach szkła. Foto­gra­fo­wa­nie pod świa­tło daje moż­li­wość uzy­ska­nia bar­dzo atrak­cyj­nego bokeh np. przez liście drzewa.

 
 
Wróć do spisu treści | Wróć do menu głównego